پژوهشگران دانشگاه ولیعصر رفسنجان نمونهای آزمایشگاهی از یک زیست حسگر را طراحی کردهاند که می توان آن را جهت تشخیص زودهنگام سرطان پروستات به کار گرفت.
سرطان پروستات رایجترین سرطان در بین مردان است و در سالهای اخیر به شدت تلاش شده تا روشهای نوین و تأثیرگذار درمانی، برای رهاییبخشی بیماران مبتلا به آن ارائه شود.
با وجود پیشرفتهای فراوان در تشخیص این سرطان، همچنان تشخیص قطعی، سریع و آسان سرطان پروستات نیاز به تحقیقات بیشتری دارد. در این راستا محققان دانشگاه ولیعصر رفسنجان با اجرای پروژه تحقیقاتی تلاش کردند تا با به کارگیری روشهای الکتروشیمیایی برای دستیابی به این مهم گام بردارند.
دکتر اسماعیل حیدری بفروئی، عضو هیأت علمی دانشگاه ولیعصر رفسنجان و از محققان این طرح در این باره گفت: هدف ما ارائه ابزاری به منظور اندازهگیری نشانگر آنتی ژن اختصاصی پروستات جهت تشخیص زودهنگام، بدون درد، سریع و آسان سرطان پروستات بود و برای این منظور، ساخت زیست حسگری بر پایه آپتامر DNA جهت تشخیص و معرفی عوامل بالینی تعیینکننده پیش آگهی در افراد مشکوک به این بیماری در دستور کار قرار گرفت.
وی هدف اصلی این تحقیقات را طراحی زیستحسگری با امکان بهکارگیری در مراکز درمانی و تشخیصهای کلینیکی دانست و ادامه داد: در این مطالعات آپتاحسگر طراحیشده دارای حد تشخیص بسیار پایین و محدوده خطی وسیعی بوده، ولی در عین حال از تکرارپذیری، تکثیرپذیری، پایداری و حساسیت بالایی برخوددار است.
حیدری بفروئی در خصوص مواد به کار رفته در ساخت این زیستحسگر توضیح داد: نشانگر زیستی این بیماری، آنتیژن اختصاصی پروستات (PSA) است، به همین دلیل در این زیستحسگر از آپتامر اختصاصی PSA(جایگزین آنتیبادی) استفاده شده است.
به گفته این محقق در نمونه طراحی شده از نانو صفحات rGO، نانولولههای کربنی چند دیواره (MWCNTs) و نانوذرات طلا (AuNPs) با هدف افزایش سطح و هدایت الکتریکی نیز استفاده شده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه ولیعصر رفسنجان با تاکید بر اینکه به منظور بررسی کارایی نمونه طراحی شده، این آپتاحسگر در اندازهگیری PSA پنج نمونه خونی افراد مبتلا به سرطان پروستات به کار گرفته شد، خاطرنشان کرد: نتایج به دست آمده با روش آزمایشگاهی ایمونورادیومتری مقایسه شد و نتایج مقایسههای انجام شده نشاندهنده کاربردپذیری آپتاحسگر ساخته شده در آنالیز نمونههای خون افراد مشکوک به سرطان پروستات بوده است.
نتایج این پژوهش که حاصل همکاری اسماعیل حیدری بفروئی عضو هیأت علمی دانشگاه ولیعصر رفسنجان و نازگلالسادات شمس زاده دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی تجزیه دانشگاه ولیعصر رفسنجان است، در مجلهBiosensors and Bioelectronic با ضریب تاثیر 7.477 منتشر شد.
.: Weblog Themes By Pichak :.