به‌گفته دانشمندان ناسا در موسسه مطالعات فضایی گودارد در نیویورک، میانگین دمای جهان درسال ۲۰۱۷، ۱/۶۲ درجه فارنهایت (۰.۹۰ درجه سلسیوس) گرم‌تر از سال‌های بین ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ بوده است. رتبه‌ی گرم‌ترین سال مربوط به سال ۲۰۱۶ است و سال ۲۰۱۷ در رتبه دوم قرار دارد.

طبق تحلیل‌های مستقل و جداگانه دانشمندان در سازمان ملی اقیانوسی و جوی، سال ۲۰۱۷ رتبه سوم در گرم‌ترین سال در رکورد آنها را دارد. تفاوت جزئی در رتبه‌بندی‌ها، به‌دلیل روش‌های مختلفی است که این دو آژانس از آنها برای تحلیل دمای جهانی استفاده می‌کنند. البته اگر رکوردهای آنها درطولانی‌مدت را بررسی کنیم، آنها بایکدیگر توافق دارند. هردو تحلیل نشان می‌دهند که ما شاهد ۵ مورد از گرم‌ترین سال‌ها از سال ۲۰۱۰ به‌بعد بوده‌ایم.

ازآنجایی که مکان‌های ایستگاه آب‌وهوایی و روش‌های اندازه‌گیری باگذشت زمان تغییر می‌کنند، تردیدهایی در مورد تفسیر دقیق میانگین و تفاوت دمایی سالانه وجود دارد. بااین وجود، ناسا تخمین می‌زند که میانگین دمای سال ۲۰۱۷ با درجه‌دقت ۹۵ درصدی، حدود ۰/۱ درجه فارنهایت افزایش یافته است. گاوین اشمیت، مدیر موسسه مطالعات فضایی گادرد گفت:

علی‌رغم این که دما از متوسطش در بخش‌های جهان پایین‌تر است، ولی افزایش دمای سریع در کره زمین درطول ۴۰ سال گذشته وجود داشته است.

میانگین دمای سطحی زمین در قرن گذشته به‌دلیل افزایش کربن‌دی‌اکسید و سایر گازهای انسانی، حدود دو درجه فارنهایت (کمی بیشتر از ۱ درجه سلسیوس) افزایش یافته است. سال گذشته سومین سال متوالی بود که دمای جهانی بیش‌از ۱/۸ درجه فارنهایت (یک درجه سلسیوس) بالاتر از سطوح دمایی اواخر قرن ۱۹ بود.

پدیده‌هایی مثل ال‌نینو و لانینا که باعث گرم یا سرد شدن بخش بالایی اقیانوس آرام می‌شوند و تغییرات مربوطه در الگوهای جهانی باد و آب‌وهوا را ایجاد می‌کنند، تحت تاثیر تغییرات کوتاه‌مدت میانگین دمای جهانی هستند. رویداد گرمایشی ال‌نینو در اکثر سال ۲۰۱۵ و ثلث اول سال ۲۰۱۶ فعال بود و باوجود فعال‌شدن پدیده لانینا در اواخر سال ۲۰۱۷، این سال رتبه بین سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ را در رکوردهای ناسا را به‌خود اختصاص داد.  در تحلیل دیگری که تاثیرات الگوهای ال‌نینو و لانینا از نظر آماری از رکوردها حذف شدند، سال ۲۰۱۷ گرم‌ترین سال شناخته شد.

عوامل محرک آب‌وهوایی معمولا دمای منطقه‌ای را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند، بنابراین می‌توان گفت که همه‌ی مناطق زمین به یک اندازه گرم نشده‌اند. طبق یافته‌های اداره‌ی ملی اقیانوسی و جوی، میانگین دمای سالانه درسال ۲۰۱۷ برای ۴۸ ایالت آمریکا سومین رتبه ازنظر گرما را داشت.

روند گرم‌شدن در مناطق قطب‌ شمال دارای بیشترین مقدار است. ما درسال ۲۰۱۷ شاهد ازدست رفتن مقدار زیادی از یخچال‌های دریایی در این منطقه بودیم. تحلیل‌های دمایی ناسا، توسط اندازه‌گیری‌های ۶۳۰۰ ایستگاه‌ آب‌وهوایی، بویه هواشناسی در سطح دریا، و ایستگاه‌های پژوهشی قطب‌شمال صورت می‌گیرد.

این اندازه‌گیری خام با استفاده‌ از الگوریتم‌ها آنالیز می‌شود. این الگوریتم‌ها فاصله‌های مختلف ایستگاه‌های گرمایشی درسراسر جهان و اثرات گرمایی شهری را که می‌تواند باعث انحراف نتیجه گیری شود را لحاظ می‌کند. این محاسبات، انحرافات میانگین دمای متوسط جهانی از دوره پایه‌ای بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ را ارائه می‌دهد.

دانشمندان سازمان ملی اقیانوسی و جوی اکثرا ازهمین داده‌های دمایی خام استفاده می‌کنند، اما دوره‌ی پایه‌ای و روش‌های آنها برای آنالیز مناطق قطبی و دمای جهانی، متفاوت است. مجموعه‌ی داده‌های دمایی سطح زمین در سال ۲۰۱۷ و روش‌شناسی کامل آن برای محاسبات دمایی در این لینک موجود است.

موسسه‌ی مطالعات فضایی گودارد، یک آزمایشگاه در مرکز پروازهای فضایی گادرد در گرین‌بلت مریلند است. این آزمایشگاه وابسته به موسسه زمین دانشگاه کلمبیا و دانشکده مهندسی و علوم کاربردی نیویورک است.