جهنم، واژه‌ای است که با شنیدنش تصویر آتش و آه و فریاد در ذهن نقش می‌بندد و از آن بعنوان بدترین مکان‌ها ذکر شده است.

جایی برای مجازات افراد گنهکار که می‌گویند عذابشان پایان ناپذیر است و در صورت اتمام عذاب مجددا مجازات می‌شوند.

در برخی از آیات و روایات نیز از عذاب روحی جهنمیان سخن به میان آمده است که امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد به معرفی اینعذاب‌های روحی جهنمیان و غم جاوید دوزخیان بپردازد، پس پیشنهاد می‌کنیم این مطلب را از دست ندهید.

معرفی جهنم

بر اساس باور‌های اسلامی، به دوزخ ، جهنم گفته می‌شود. جهنم هفت طبقه دارد و هر چه پایین‌تر، جای افراد بدتر. عذاب‌های دوزخ هم روحی هستند هم جسمی. برخی جهنمیان همیشه در آنجا می‌مانند و برخی دیگر پس از مدتی بخشوده می‌شوند و به بهشت می‌روند.

تنها راه خلاصی از جهنم یا پایان کیفر مقرر است یا شفاعت شفیعان.

گناهان برخی کسان چنان سنگین است که در آن جاودانه می‌شوند.

جهنم جای عمل نیست و بنابر این نمی‌توان در آنجا با عمل صالح خویش را از عذاب رهانید.

امام جعفر صادق (ع) در مورد جهنم چنین می‌گوید:

آتش دنیا یک بخش از ۷۰ بخش آتش جهنم است، آتش جهنم ۷۰ بار با آب خاموش شده سپس شعله‌ور گردیده تا به آتش دنیا تبدیل گشته است و اگر چنین نبود هیچ انسانی طاقت تحمل آتش را نداشت!

در روایت دیگری از امام علی نام طبقات و در‌های جهنم چنین ذکر شده است:

هاویه
سعیر
جحیم
سقر
حطمه
لظی
جهنم

غم جاوید دوزخیان

یکی از ویژگی‌های قیامت، جاوید و پایدار بودن نعمت‌ها و نقمت ها، شادی‌ها و غم هاست. در این مورد قرآن کریم دوتصویر از وضعیت روحی بهشتیان و دوزخیان ارائه داده است؛ آنجا که سخن از دوزخیان است می‌فرماید:

کلَّما أَرادُوا أَنْ یخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیها وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ

هرگاه بخواهند از دوزخ و غم و اندو‌های آن خارج شوند، آن‌ها را به آن بازمی گردانند و به آنان گفته می‌شود: بچشید عذاب سوزان را.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

مَا مِنْ هَمٍّ إِلَّا وَ لَهُ فَرَجٌ إِلَّا هَمُّ أَهْلِ النَّار

هر غصّه ای، فرج و گشایشی دارد الّا غم و غصّه اهل آتش که پایان ندارد.

برخلاف اهل بهشت که غم و رنجی ندارند و از نعمت‌های بهشتی بهره‌مند هستند و به عنوان سپاس از خداوند که آن‌ها را در باغ‌های جاویدان بهشت وارد کرده، می‌گویند:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ

حمد و ستایش برای خداوندی است که اندوه را از ما بر طرف ساخت.

آن‌ها از این موهبت عظیمی که نصیبشان شده و تمام عوامل غم و اندوه به برکت لطف الهی از محیط زندگانیشان دور گشته و آسمان روحشان از لکه‌های ابر‌های تاریک اندوه دنیا و آخرت، پاک شده، خداوند را حمد و ستایش می‌کنند.

معرفی ۸ عذاب روحی جهنمیان!

در قرآن کریم عذاب‌های روحی دوزخیان در آیات متعدد و به مناسبت‌های مختلف بیان شده است که در زیر به عنوان نمونه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

۱. از چشم خدا افتادن و محروم شدن از ارتباط با پروردگار: «قَالَ اخْسَۆُوا فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ»؛

(خداوند گوید) ذلیلانه در آنجا ساکت و دور گردید و هرگز با من سخن نگویید».

۲. دوری از رحمت خدا: «وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمْ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّاصِرِینَ»؛ و (به آنها) گفته مى شود: امروز شما را فراموش مى‏ کنیم (در میان عذاب رها مى‏ کنیم) چنان که شما دیدار امروزتان را (در دنیا) فراموش کردید، و جایگاه شما آتش است و شما را هرگز یارى‏ کنندگانى نیست.

۳. مشاهده نعمت‌هایی که به دوستان و آشنایانشان در بهشت داده می‌شود: «وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِیضُواْ عَلَیْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللّهُ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْکَافِرِینَ»؛ و اهل آتش بهشتیان را ندا کنند که از آب یا از آنچه خدا شما را روزى کرده بر ما فرو ریزید. گویند: همانا خداوند این دو را بر کافران حرام نموده است.

۴. گفتگو‌های دلخراش و جانکاهی که میان بهشتیان و دوزخیان رد و بدل می‌شود، و روح دوزخیان را سخت آزار می‌دهد: «وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُۆَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ»؛ و بهشتیان دوزخیان را ندا مى ‏دهند که ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، درست و ثابت یافتیم، آیا شما نیز آنچه را پروردگارتان وعده داده بود حق و ثابت یافتید؟ گویند: آرى! پس آوازدهنده‏اى در میان آنان آواز مى‏ دهد که لعنت خداوند بر ستمکاران باد.

۵. حسرت: «.. کَذَلِکَ یُرِیهِمُ اللّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ وَمَا هُم بِخَارِجِینَ مِنَ النَّارِ».

این چنین خداوند عمل‏ هاى (دنیوى) آن‌ها را مایه‏ حسرتى به آن‌ها ارائه مى ‏دهد، و آن‌ها هرگز از آتش بیرون آمدنى نیستند.

«وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا»؛ و (به یاد آر) روزى که ستمگر پشت دست ‏هاى خود را به دندان مى‏ گزد، مى‏ گوید: اى کاش همراه پیامبر راهى را (به سوى خدا) پیش می گرفتم.

۶. تحقیر و ذلت و خواری: «ذُقْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ»؛ (و بگویید) بچش که حقّا تو همان قدرتمند گرامى هستى

«یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا»؛ (و به لحاظ تقارن گناهان اعتقادى و عملى وى) عذاب او در روز قیامت دو برابر شود و در آن عذاب همیشه به خوارى بماند.

۷. پایان ناپذیری جهنم و عذاب: «وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُم مَّاکِثُونَ»؛ آن‌ها ندا در مى‏ دهند: اى مالک (جهنم، بگو) پروردگارت ما را بمیراند و نابود سازد! گوید: بى‏ تردید شما (در این جا) ماندگارید.

۸. راه فرار نداشتن از جهنم: «کُلَّمَا أَرَادُوا أَن یَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ»؛ هر گاه اراده کنند که از (شدت) غصه از آنجا بیرون آیند (به اجبار) در آن بازگردانده مى‏ شوند و (گفته مى‏ شود) بچشید عذاب سوزنده را؛ و ...