از ابتدای ظهور گوشی‌های هوشمند، بازی‌های ورزشی همواره مورد استقبال بازیکنان پلتفرم موبایل قرار گرفته‌اند. از بازی‌های ریسینگ نظیر مجموعه بازی‌های Asphalt و Real Racing گرفته تا بازی‌های دیگری همچون Dream League Soccer، نسخه‌ی موبایل PES و ... همگی از جمله مثال‌های موفقی هستند که در ژانر ورزشی دسته بندی می‌شوند. البته در کنار این بازی‌های حجیم و پر زرق و برق، نمونه‌های موفقی از بازی‌‌های ساده و تک لمسی با محوریت ورزش‌های انفرادی نظیر گلف، بیلیارد، پینگ پنگ و ... را نیز می‌توان یافت که به رغم نداشتن زرق و برقِ بازی‌های بزرگ، به خوبی از پس سرگرم کردن بازیکنان خود بر می‌آیند. بازی آیفون و آیپد Golf Club: Wasteland که در این مطلب قصد بررسی آن را داریم، یکی از همین بازی‌ها است که به واسطه گیم پلی تک لمسی، ساده و البته اعتیادآورش بازیکنان را تا پایان آخرین مرحله از بازی، پای گوشی موبایل نگه می‌دارد.

داستان بازی در یک دنیای پسا-آخرالزمانی رخ می‌دهد؛ پس از وقوع یک فاجعه زیست محیطی و نابودی بخش بزرگی از جمعیت انسان‌ها، ثروتمندان تصمیم می‌گیرند که زمین را به دلیل شرایط وخیمی که دارد، ترک و به سیاره‌ی مریخ مهاجرت کنند. اکنون تنها بازماندگان نسل بشر با ساختن شهری به نام تسلا در سیاره‌ی مریخ، به زندگی خود در این سیاره ادامه می‌دهند. البته گروهی از این بازماندگان هر از چند گاهی به زمین بازمی‌گردند اما فقط برای گلف بازی کردن! اکنون خرابه‌های تمدن بشری تنها محلی است که انسان‌ها برای انجام بازی گلف در اختیار دارند. اگر چه که داستان بازی در نگاه اول پیش‌پاافتاده و غیر منطقی به نظر می‌رسد اما به لحاظ درون مایه به هیچ وجه این گونه نیست؛ فضای بازی مملو از کنایه‌هایی طعنه آمیزی است که رفتار انسان‌ها با محیط زیست را با طنزی بسیار تلخ، نقد می‌کند. در ضمن به نظر می‌رسد استفاده از نام تسلا برای شهری که در مریخ ساخته شده است، کنایه‌ی جالبی به ایلان ماسک، مدیر کمپانی تسلا، است که گفته بود تا سال ۲۰۲۴ انسان را به کره‌ی مریخ خواهد فرستاد.

اما همانطور که در ابتدا هم اشاره کردم Golf Club: Wasteland یک بازی تک لمسی است؛ برای زدن توپ با چوب، تنها کافی است تا یک نقطه‌ی دلخواه از صفحه نمایش را لمس کنید و نگه دارید تا یک فلش سفید رنگ در کنارتان ظاهر شود. این فلش مسیر حرکت توپ را نشان می‌دهد. برای تنظیم زاویه و قدرت پرتاب توپ باید انگشت خود را روی صفحه بکشید و در آخر با برداشتن آن از روی صفحه، به توپ در جهت دلخواه ضربه بزنید. خب حتماً تا الان متوجه شده‌اید که گیم پلی بازی تفاوت چندانی با سایر بازی‌های گلفی که تاکنون تجربه کرده‌ایم، ندارد پس چه عاملی باعث می‌شود تا این بازی را در مقایسه با سایر آثار منتشر شده در این ژانر متفاوت بدانیم؟ برای پاسخ دادن به این سوال ابتدا باید به نحوه‌ی امتیازدهی در مراحل مختلف بازی و تأثیر آن بر روند پیشروی در داستان بپردازیم.

در ابتدا که بازی را آغاز می‌کنید بدون مواجه با هیچ منوی خاصی، وارد مرحله اول می‌شوید و شروع به بازی کردن می‌کنید. Golf Club: Wasteland دارای ۳۰ مرحله است که در صورت بازی کردن به صورت مداوم، احتمالاً در کمتر از سه یا چهار ساعت همه‌ی آن‌ها را پشت سر خواهید گذاشت. اما اگر در این مدت، بازی را متوقف نکنید و وارد منوی آن نشوید، احتمالاً هرگز متوجه نخواهید شد که هر مرحله دارای امتیاز است و شما در طول این مدت متناسب با عملکردتان در هر مرحله امتیاز دریافت می‌کردید! در واقع در شروع بازی هیچ توضیحی مبنی بر این که امتیازات شما در حال محاسبه شدن هستند، دریافت نمی‌کنید. در ادامه به نحوه‌ی امتیازدهی بازی اشاره خواهم کرد اما قبل از آن بگذارید تا به تأثیر این امتیازات بر روند داستان بپردازیم؛ در واقع شخصیت اصلی داستان مردی منزوی است که خسته از اتفاقاتی که برایش پیش آمده، تصمیم گرفته تا در آخرین سفرش به زمین شرح حال خود را در قالب یک سری گزارش بنویسد. بازیکن از طریق خواندن همین گزارش‌ها است که در جریان داستان بازی و در نهایت پایان بندی جالب آن قرار می‌گیرد. اما برای این که بتوانید این گزارش‌ها را بخوانید، باید در هر مرحله حداقل امتیازی را به عنوان مجوز برای خواندن گزارش‌ها کسب کنید. بنابراین اگر می‌خواهید به طور کامل از داستان بازی باخبر شوید باید مراحلی را که در آن‌ها عملکرد خوبی نداشتید، دو مرتبه طی کنید و امتیاز لازم را کسب کنید تا گزارش آن مرحله از بازی برای‌تان باز شود.

اما سیستم امتیازدهی بازی از یک مکانیزم ساده پیروی می‌کند؛ در ورزش گلف بر خلاف سایر ورزش‌ها، امتیاز کمتر بهتر است. در ورزش گلف، زمین‌ها را بر اساس مساحت و محل قرارگیری حفره، دسته بندی می‌کنند یا اصطلاحاً به آن‌ها پار می‌دهند. پار یعنی تعداد ضربه‌هایی که برای رساندن توپ به حفره معقول به نظر می‌رسد. امتیاز بازیکن بر اساس همین پار تعیین می‌شود؛ به طور مثال پار ۳ به معنی میدانی است که در آن باید با سه ضربه توپ را به حفره برسانید اگر در این میدان این کار را با دو ضربه انجام بدهید، یک امتیاز منفی دریافت می‌کنید که به معنی عملکرد بهتر است. در منوی تنظیمات بازی، می‌توانید پار هر مرحله را به همراه امتیازاتی که تاکنون کسب کرده‌اید، مشاهده کنید. به هنگام خواندن گزارش‌ها نیز می‌توانید در پایین صفحه تعداد ضرباتی را که مجاز هستید در هر مرحله برای باز کردن گزارش آن مرحله، به کار بگیرید ببینید. البته در برخی مراحل کسب حداقل امتیاز لازم واقعاً کار بسیار دشواری است؛ در محیط بازی مناطقی پر از شن وجود دارند که در صورت گرفتار شدن در آن‌ها به سختی می‌توانید توپ را از آن جا خارج کنید و به مقصد برسانید. همچنین برخی از قسمت‌های محیط بازی نیز به زیر آب رفته‌اند که باید مواظب باشید تا توپ را به اشتباه به سمت این نقاط نفرستید. البته در برخی مراحلِ به ظاهر دشوار، میانبرهای بسیار زیرکانه‌ای در میدان بازی تعبیه شده‌اند که در صورت یافتن آن‌ها به راحتی هر چه تمام‌تر می‌توانید امتیاز بسیار بهتری از آنچه که نیاز داشتید را، کسب کنید. اما یافتن این میانبر‌ها نیاز به بررسی محیط بازی و گشت و گذار فراوان در گوشه و کنار آن دارد؛ در واقع می‌توان گفت که در هر مرحله برای یافتن این میانبرها باید یک مینی پازل مجزا را حل کنید! در مجموع می‌توان گفت که پیوستگی تنگاتنگی که میان امتیازات کسب شده و روند پیشروی در داستان بازی وجود دارد، یک ویژگی منحصر به فرد است که باعث شده تا بازی Golf Club: Wasteland را از سایر بازی‌های ورزشی که تاکنون تجربه کرده‌ایم، متفاوت بدانیم.

با گذر از ویژگی‌های مختلف گیم پلی Golf Club: Wasteland، به کیفیت فنی بازی می‌رسیم؛ قبل از هر چیز باید بگویم که Golf Club: Wasteland به طور حتم یکی از خوش ساخت‌ترین بازی‌های منتشر شده برای پلتفرم موبایل در چند وقت اخیر است. سومین بازی استودیو Demagog چه در بخش گرافیک بصری و چه در بخش موسیقی و صداگذاری حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. محیط بصری بازی بسیار چشم نواز و با جزییات تمام طراحی شده است. در پس زمینه‌ی هر مرحله از بازی، خرابه‌هایی را می‌بینیم که به نوعی القاگر فضای پسا-آخرالزمانی بازی هستند. همچنین استفاده هوشمندانه از رنگ آبی که نماد افسردگی و بی‌روحی است در غوطه‌ور کردن بازیکن در فضای سرد و بی‌جانِ زمینِ مخروبه، نقش به سزایی را ایفا می‌کند. ترکیب رنگ آبی با داستان تلخ بازی به قدری هنرمندانه اجرا شده است که با گذراندن چند مرحله‌ی ابتدایی، به شکل عجیبی در محیط بازی غرق و بی‌اختیار محسور زیبایی‌های بصری روبه‌رویتان می‌شوید. اما بدون شک شاهکار سازندگان در بخش موسیقی بازی است. آن‌ها در یک حرکت خلاقانه تصمیم گرفته‌اند تا به جای استفاده از یک موسیقی متن، چیزی نزدیک به یک ساعت برنامه رادیویی خلق کنند که شامل هفت موزیک اورجینال نیز می‌شود! در واقع شما به عنوان بازیکن در حال گوش دادن به برنامه رادیویی مورد علاقه‌ی شخصیت اصلی داستان هستید. این شبکه‌ی رادیویی که رادیو نوستالژیا نام دارد، علاوه بر پخش موزیک‌های محبوب در دهه‌ی ۲۰۲۰ (زمانی که به بشر هنوز مجبور به ترک زمین نشده بود) مصاحبه‌هایی نیز با افراد ساکن در مریخ ترتیب دیده که این افراد در آن‌ها با تعریف کردن داستان زندگی قبل از مهاجرت‌شان، خاطرات نوستالژیک زمین را برای شنوندگان تداعی می‌کنند. جزییات زیادی که این افراد از زندگی خود و چگونگی پدید آمدن فاجعه‌ی زیست محیطی بیان می‌کنند، باعث شده تا فضای ترسیم شده توسط بازی بیش از پیش برای بازیکن واقعی به نظر برسد.

نکته‌ی بسیار جالب دیگری نیز در مورد این شبکه رادیویی وجود دارد؛ برخی از مراحل بازی در فاضلاب‌های زیر زمین جریان دارند، وقتی شخصیت اصلی داستان برای طی کردن آن‌ها به زیر زمین می‌رود، سیگنال رادیو به یک باره قطع می‌شود. این موضوع توجه بی‌نظیر سازندگان بازی به جزییات بسیار ریز را نشان می‌دهد که در نوع خود کم سابقه است و مشابه آن را در کم‌تر بازی موبایلی دیده‌ایم.

Golf Club: Wasteland، یک بازی گلف سرگرم کننده است که به واسطه‌ی داستان کوتاه اما تاثیرگذارش، اهمیت محیط زیست را بار دیگر به انسان‌ها گوشزد می‌کند. در تک تک دیالوگ‌های بازی می‌توان کنایه‌های طعنه آمیزی نسبت به شیوه‌ی زندگی نادرست بشر در زمین یافت. بازی به لحاظ گیم پلی هم اثری کاملاً سرگرم کننده است و تا پایان آخرین مرحله بازیکن را پای گوشی موبایل خود نگه می‌دارد. البته Golf Club: Wasteland ضعف‌هایی نیز دارد؛ از جمله عدم نشان دادن همزمان امتیازات به هنگام انجام بازی، اما این ضعف‌های جزئی در مقایسه با ویژگی‌های دوست داشتنی بازی که در متن به آن‌ها اشاره کردیم، کاملاً قابل چشم پوشی هستند. در مجموع می‌توان با قاطعیت، تجربه‌ی این بازی را که فعلاً با قیمت ۲.۹۹ دلار تنها برای سیستم عامل iOS منتشر شده است، به تمامی دوستداران ورزش گلف و حتی کسانی که علاقه‌ای به این ورزش ندارند، پیشنهاد کرد.