بی‌ام‌و ۲۰۰۲ توربو در سال ۱۹۷۵ و تنها به تعداد ۱۶۷۲ دستگاه تولید شد. تولید این مدل را باید آغاز عصر جدیدی در بازار خودروهای اسپرت قلمداد کرد. بی‌ام‌و ۲۰۰۲ توربو اولین بار در سال ۱۹۷۲ به‌عنوان یک خودروی مفهومی توسط پاول براک طراحی شد؛ این خودروی کانسپت به درهای گالوینگ مجهز بود و در زیر کاپوت آن از نسخه‌ی توربوی پیشرانه‌ی M10 استفاده شده بود. در آن زمان شواهد نشان می‌داد که بی‌ام‌و هرگز چنین خودرویی را تولید نخواهد کرد اما تنها چند سال بعد مدل نهایی ۲۰۰۲ توربو به بازار عرضه شد؛ بی‌ام‌و به همه نشان داد که یک خودروی ۴ سیلندر تا چه اندازه می‌تواند توانمند باشد.

در آن زمان مهندسان بی‌ام‌و معتقد بودند که شاسی ۲۰۰۲ توانایی بکارگیری پیشرانه‌ی قوی‌تر را نیز دارد و برای همین آن‌ها توربوشارژرهای KKK (Kuhnle, Kopp and Kausch) با فشار ۰.۵۵ را برای نصب روی موتور ۲۰۰۲ انتخاب کردند و به این ترتیب مدل ۲۰۰۲ Tii متولد شد. استفاده از توربوشارژر در مدل Tii سبب افزایش ۴۰ اسب بخاری قدرت پیشرانه شده بود؛ این پیشرانه که در حالت عادی ۱۳۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد با این تغییرات توانایی تولید حدود ۱۷۰ اسب بخار قدرت را داشت. مهندسان بی‌ام‌و ضریب تراکم پیشرانه را از ۶.۹ به یک به ۹.۵ به یک افزایش دادند و سیستم خنک کننده روغن موتور نیز برای این خودرو طراحی شد. دیگر تغییراتی که در مدل Tii اعمال شدند شامل ترمزهای بزرگ‌تر، دیفرانسیل لغزش محدود برای افزایش پایداری در پیچ‌ها، تایرهای اسپرت و گلگیرهای پهن بودند.

کابین Tii نیز رنگ و بوی اسپرتی دارد، جایی که شاهد استفاده از صندلی‌های اسپرت، غربیلک فرمان اسپرت سه شاخه با پوشش چرمی، نشان‌گر فشار توربو در بالای داشبورد و خطوط قرمز رنگ روی داشبورد به چشم می‌خورند.

بنابر اعلام بی‌ام‌و مدل Tii می‌توانست سرعت خود را در ۷ ثانیه از صفر به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند و حداکثر سرعت آن نیز ۲۱۱ کیلومتر بر ساعت بود که چنین ارقامی برای دهه‌ی ۷۰ میلادی بسیار فوق‌العاده بودند. بی‌ام‌و با تولید مدل Tii توانست اولین خودروی تولید انبوه توربوشارژر را در اروپا معرفی کند؛ در آن زمان تنها خودروی غیر مسابقه‌ای اروپایی که می‌توانست بی‌ام‌و۲۰۰۲ Tii را مغلوب کند، پورشه Carrera با پیشرانه‌ی ۲۱۰ اسب بخاری بود.

بی‌ام‌و طراحی مدل Tii را به‌گونه‌ای انجام داده بود که کمی به خودروهای موتوراسپرت شباهت داشته باشد، برای مثال خطوطی همانند خودروهای مسابقه روی بدنه‌ی ۲۰۰۲ نقاشی شده بودند و یک اسپویلر نیز در عقب ماشین نصب شده بود که می‌توانست پایداری خودرو در سرعت‌های بالا بهبود بخشد. گلگیرهای پهن Tii درون خود لاستیک‌های ۱۸۵ را جای داده بودند.

مدل توربوی ۲۰۰۲ دارای سپر و اسپویلر جلوی کاملا خاصی بود و به همین خاطر دیگر رانندگان به‌راحتی می‌توانستند این مدل را تشخیص دهند و با دیدن ۲۰۰۲ توربو در آینه دیگر فکر راه ندادن به این خودرو به ذهنشان خطور نمی‌کرد. جالب‌ترین نکته در نمای جلوی Tii نوشته شدن نوشته‌های ۲۰۰۲ و توربو به‌صورت برعکس بود تا در آینه به‌صورت درست خوانده شوند. بی‌ام‌و در مدل‌های بعدی دیگر چنین روندی را ادامه نداد اما رانندگان Tii خود با تهیه برچسب، اقدام به درست کردن چنین نوشته‌ای و نصب آن در جلوی خودرو می‌کنند.

ورود بی‌ام‌و ۲۰۰۲ توربو به بازار با بحران نفتی اروپا همزمان بود؛ چون در آن زمان کشورهای عضو اوپک قیمت نفت را بالا برده بودند و این افزایش قیمت نفت سبب شده بود تا استفاده از خودروهای شخصی در بسیاری از کشورهای اروپایی در روز شنبه ممنوع شود. این ممنوعیت صرفه‌جویی زیادی در سوخت را به همراه داشت، از سوی دیگر در آن سال‌ها آلمان با مشکل افزایش تلفات جاده‌ای دست و پنجه نرم می‌کرد و برای حل این مشکل اقدام به اعمال محدودیت‌های سرعت سخت‌گیرانه‌ای کرده بود.

این مسائل به خوبی تولید ۲۰۰۲ توربو را نیز تحت شعاع خود قرار دادند؛ تولید این خودرو در سال ۱۹۷۵ و پس از عرضه‌ی ۱۶۷۲ دستگاه متوقف شد. تمامی مدل‌های ۲۰۰۲ توربو به‌صورت فرمان چپ تولید شده بودند و به‌دلیل طراحی و ابعاد مانیفولد اگزوز امکان انتقال دادن ستون فرمان به سمت راست نبود.

توربوشارژرهای Tii در دور موتور بالاتر از ۴ هزار دور بر دقیقه وارد مدار می‌شوند و همین موضوع باعث شده بود تا کارشناسان خودرو، از تاخیر بالای توربوشارژر Tii گلایه داشته باشند؛ اما با وارد عمل شدن توربو‌ها ناگهان جهشی در قدرت موتور ایجاد می‌شد و دیگر چیزی جلودار Tii نبود. Tii را باید نسخه‌ای فوق‌ العاده از ۲۰۰۲ دانست که تنها تعداد کمی از خریداران خوش شانس بی‌ام‌و موفق به خرید آن شدند و امروز خودرویی بسیار خاص و پرطرفدار محسوب می‌شود.