هفته گذشته بود که گوگل طرح های مقر جدید خود در نزدیکی خلیج سانفرانسیسکو را منتشر کرد. مجموعه ای از 9 ساختمان قائم الزاویه با شکستگی در وسط که سقف اکثرشان سبز است و همه با معبرهایی در ارتفاع بالا به هم وصل اند. این طرح پر است از افرادی که در حال استفاده از فضاهای رو باز کمپ جدید هستند. در طرح ها می توان افرادی را در حال غذا خوردن بر روی سقف ساختمان ها دید. در اطراف ساختمان ها هم تمرین های گروهی یوگا و قدم زدن بر روی پیاده روهای چوبی مشخص است. همان طور که می دانید اپل هم از سال 2011 برنامه های خود برای ساخت مقر جدید در دره سیلیکون را رونمایی کرده؛ مقری که شبیه چرخ آهنگ (TrackWheel) معروف آیپاد است و استیو جابز هم یک بار از آن به کشتی فضایی یا بشقاب پرنده یاد کرد. یک طرح متقارن دایره وار که اگر بخواهید آن را برای کسی توصیف کنید احتمالا از واژه دونات استفاده خواهید کرد. با سقفی سیاه (نه سبز) و طراحی مینیمال. در طرح های آن، افرادی را در خارج از ساختمان می بینیم ولی کسی روی سقف نیست. می توان گفت در پشت رویکردهای متمایز این دو طرح، ارزش ها، فرهنگ و دیدگاه دو غول دره سیلیکون نهفته است. در ادامه مطلب می توانید نظرات پروفسور «برایان شرمر» از دانشگاه ویسکانسین در میلواکی را درباره این دو معماری متفاوت بخوانید. او استاد معماری و متخصص طراحی محیط های کاری است. 

معماری به عنوان آینه هویت شرکت  

  برایان شرمر: کسب و کار گوگل چیزی است وسیع، پراکنده و [به ظاهر] نا مرتب. آنها با جستجوی اینترنتی کارشان را شروع کردند و حالا دارند وارد حوزه سخت افزار می شوند، محصولاتی مثل کروم بوک پیکسل و گوگل گلس. به طور مشابه، کمپ بعدی آنها هم بیشه ای است از اندیشه ها و حوزه های جدید. 
 

  برایان شرمر: اما مقر جدید اپل، از نوعی معماری برخوردار است که هدف آن "دیده شدن" است. این شرکت به دنبال زیبایی ماندگاری است که گذر زمان بر آن تاثیر نگذارد. 
 

سبک معماری به عنوان ابزاری برای استخدام های جدید

شرمر گوگل و اپل را دو شرکتی می بیند که در حال رقابت برای استخدام طراحان و مهندسینی با درخشان ترین ذهن های دنیا هستند. او فکر می کند هر دوی آنها طراحی مقر خود را طوری انتخاب کرده اند که جذب افرادی اندک متفاوت از یکدیگر را میسر سازند. 
 

  برایان شرمر: احتمالاً دیدگاه گوگل جذب افرادی است که شیفته محیط های شلوغ و آشفته ولی پر از نعمت های غیر مترقبه (مثل ایده هایی که از خلال بحث های اتفاقی بیرون می آیند)هستند. 
 

  برایان شرمر: اما اپل شرکتی به شدت کنترل شده است. شاید کارمندان اپل هم افرادی هستند که جذب آن بینش خالص و به اشتراک گذاشته شده در کل شرکت اند، یعنی همان ظرافت طبع جانی آیو. 
 

ساختمان ها به عنوان محیط های کار  

  برایان شرمر: معماری می تواند یک زبان خلاصه و انتزاعی باشد ولی قلب گوگل در اصل روی پوستش کشیده شده. از این رو طرح مقر جدید می گوید این مکان جایی است که واقعاً می توان ساکن آن شد. (به چادرهای روی سقف دقت کنید.) 
 

  برایان شرمر: اپل نفوذناپذیرتر و مرموز تر است. ما در طرح مقر جدیدش فضاهای داخلی را نمی بینیم. من هیچ ایده ای ندارم که چطور گروه های کاری مختلف قرار است در داخل ساختمان جا بگیرند. 
 

طرح ها با ما از چه سخن می گویند؟  

  برایان شرمر: در مورد گوگل، ما در جزئیات طرح غوطه ور می شویم. درک کردن ساختار آن سخت است. انگار که آنها موقع طراحی داشتند با خودشان فکر می کردند: بیایید فقط افراد را به داخل این محیط دعوت کنیم. این نوعی از معماری است که قرار است خود افراد کشفش کنند. 
 

  برایان شرمر: طرح های اپل بیشتر شبیه نقاشی های اندرو ویت هستند، یک نفر در نمای نزدیک بین چمن ها قرار دارد و در دور ساختمان را داریم. انگار نوعی عروج در مقر جدید اپل هست. سعی کرده اند به راستی از آن یک کار هنری بسازند. 
 

تابلوی دنیای کریستینا: این نقاشی که هم اکنون در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک است و اندرو ویت آن را به سال 1948 کشیده. شباهت عکس قبلی با آن جالب است.