تبادل لینک هوشمند 
محققان موفق به کشف سیاه‌چاله‌ای شدند که آهن و نیکل به فضا پمپاژ کرده و فورانهای قدرتمندتری از تصورات پیشین دانشمندان منتشر می‌کند.
سیاه‌چاله‌ها معمولا فورانها یا جت‌هایی از ذرات با جرم کم در کهکشان‌های اطراف منتشر می‌کنند که هزاران سال نوری ادامه دارند.
این جتها به بازیافت ماده و انرژی در فضا پرداخته و می‌توانند بر زمان و مکان شکل‌گیری ستارگان توسط یک کهکشان تاثیر بگذارند.
اما این اولین بار است که سیاه‌چاله‌ای در حال پمپاژ اتمهای سنگین شناسایی شده که با دو سوم سرعت نور یا 708 میلیون کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند.
سیاه‌چاله‌ها گودالهایی هستند که ماده و انرژی را در خود غرق می‌کنند. آنها بقدری متراکمند که حتی نور نیز نمی‌تواند از چنگال آنها فرار کند.
سیاه‌چاله‌های با جرم ستاره‌ای اغلب در ضیافت مواد ستاره همراهشان بسر می‌برند.
ماده از ستاره به سمت سیاه‌چاله جریان یافته و در صفحه‌ای در اطراف آن با چنان دمای بالایی گردش کرده که از خود پرتوهای ایکس منتشر می‌کند.
این جرم عظیم می‌تواند ایرادگیر هم باشد! بجای بلعیدن همه ماده، سیاه‌چاله‌ها گاهی اوقات کسری از مواد را به شکل دو جت قدرتمند از ذرات بیرون می‌فرستند.
از آنجا که این جتها در محیطهای اطراف، جرم و انرژی منتشر می‌کنند، سیاه‌چاله از ماده کمتری برای تغذیه برخوردار است.
ستاره‌شناسان و فیزیکدانان از مدتها قبل با این پدیده آشنایی داشتند اما ساز و کار دقیق پشت آن هنوز به شکل معماگونه باقی مانده بود.
جدیدترین مشاهدات می‌تواند به دانشمندان در محدود کردن محل دقیق شکل‌گیری فورانها کمک کند.
تلسکوپ فضایی نیوتون- XMM سازمان فضایی اروپا توانسته تصویری از این سیاه‌چاله موسوم به 4U1630-47 را در زمان تولید فورانهای ماده شکار کند.
این یافته‌ها توسط تلسکوپ رادیویی آرایه فشرده در شرق استرالیا تائید شده است.
یک اتم آهن 100 هزار برابر بزرگتر از الکترون است. یک ذره عظیم در زمان حرکت با خود انرژی بیشتری از ذرات سبکتر با سرعت مشابه حمل می‌کند.
این کشف نشان می‌دهد که جتها نیروی خود را از صفحه یکپارچه سیاه‌چاله و نه چرخش خود آن که بیشتر جتهای حاوی ذرات سبکتر تولید کرده، بدست می آورند. این صفحه یکپارچه شامل کمربندی از گاز در حال گردش در اطراف سیاه‌چاله است.
به گفته محققان، اگرچه 4U1630-47 یک سیاه‌چاله کوچک و تنها چند برابر جرم خورشید است، فیزیک سیاه‌چاله‌ها مقیاس پذیر است. این امر بدان معنی است که می‌توان این یافته‌ها را بر سیاه‌چاله‌های بزرگتر نیز اعمال کرد.
هنگامی که این فورانهای سریع حاوی ذرات سنگین به ماده موجود در فضا برخورد می‌کنند، می‌توانند پرتوهای گاما و نوترینو تولید کنند که احتمالا با تلسکوپهای کنونی و آینده قابل شناسایی هستند.
.: Weblog Themes By Pichak :.