هواپیماهای ترابری تاکتیکی نقش اصلی در مسئله حمل نیروها و ملزومات را در نیروی های مسلح دنیا ایفا می کند. هواپیمای آمریکایی C-130 هرکولس مشهورترین هواپیما در این حوزه است که کشورمان نیز تعدادی از آنرا در اختیار داشته و هنوز هم از آنها استفاده های فراوانی می کند.

اما در سایر نقاط جهان نیز تلاش ها برای حضور در بازار هواپیماهای ترابری تاکتیکی در جریان است و شرکتهای گوناگون در نقاط مختلف جهان طرح های جالبی را برای این بخش ارائه کرده اند. در این مطلب با 5 فروند هواپیمای ترابری تاکتیکی کمتر شناخته شده آشنا می شویم.

AN-70

شرکت هواپیماسازی آنتونوف یکی از معتربرترین کارخانه های دنیا در بحث طراحی و تولید هواپیماهای ترابری به شمار می رود که برای نمونه هواپیمای An-225 ساخت این شرکت به عنوان بزرگترین هواپیمای ترابری جهان شناخته می شود. این شرکت در زمان اتحاد شوروی سابق بنا نهاده شد و پس از فروپاشی شوروی این شرکت در کشور اوکراین به فعالیت خود ادامه داد.

هواپیمای AN-70 که توسط این شرکت ساخته شده است 4 موتوره بوده برای حمل بار و نیروهای نطامی در مسافتهای کوتاه و متوسط به کار می رود.

این پرنده در اصل برای جایگزینی An-12 طراحی شده است. قابلیت به پرواز درآمدن در باندهای کوتاه و زیرسازی نشده از جمله خواص شاخص این هواپیمای اوکراینی می باشد.

این هواپیما از 4 موتور ملخ مدل D-27 ساخت اوکراین نیرو گرفته و می تواند 300 نیروی نظامی و یا تا 47 تن بار را تا مسافت 5 الی 6 هزار کیلومتر بسته به میزان بار حمل کند. سرعت آن 750 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع پروازی آن 12 کیلومتر می باشد.

An-70 اولین پرواز خود را 16 دسامبر 1994 انجام داد. این هواپیما از سامانه هدایتی پرواز با سیم بهره برده و در کابی آن نیز شش نمایشگر رنگی نصب شده است. اما بحث تولید و صادرات این هواپیما اوکراینی تحت تاثیر شرایط اقتصادی و سیاسی قرار گرفت. با تغییرات به وجود آمده در اوکراین در سال 2004 میلادی روسها خود را از این پروژه کنار کشیدند و با روی کار آمدن دوباره یک دولت طرفدار مسکو آنها به قرارداد بازگشتند.

بنا بود که روسها تا 60 فروند از این هواپیما را خریداری کنند. سال گذشته میلادی و درجریان نمایشگاه هوایی ماکس 2013 نیز این هواپیما شرکت کرده و نظر بسیاری از کشورها را به خود جلب کرد اما در سال جاری میلادی و با تحولات به وجود آمده در روابط اوکراین و روسیه آینده این هواپیما نیز در هاله ای از ابهام فرو رفته است.

G222

پرنده بعدی در ایتالیا و توسط شرکت Alenia Aeronautica ساخته شده است. یک هواپیمای ترابری تاکتیکی دو موتوره که برای حمل نیرو و بار در شرایط سخت ، باندهای کوتاه و زیرسازی نشده و کمترین پشتیبانی فنی طراحی شده است. این هواپیما قادر است تا 9 تن بار و یا 53 نیروی نظامی را تا فاصله 1300 کیلومتری حمل کند. 

البته تعدادی از هواپیماهای نیروی هوایی ایتالیا از این مدل برای نقش سوخترسانی هوایی نیز مجهز شده اند.

این هواپیما از دو موتور ملخی ساخت رولزرویس یا دو موتور ساخت شرکت جنرال الکتریک آمریکا بهره می برد. سرعت این هواپیما 540 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع پروازی آن 7620 متر است. این هواپیمای به غیر از نیروی هوایی ایتالیا در بازار صادراتی نیز موفق عمل کرد و به کشورهای آرژانتین، نیجریه، پرو، افغانستان، ونزوئلا، لیبی، سومالی، تایلند، امارات، تونس و ایالات متحده آمریکا نیز صادر شد.

البته این هواپیما گونه پیشرفته تری نیز دارد که بر اساس سیستم پیشیران و الکترونیک پروازی هواپیمای C-130J سوپر هرکولس طراحی شده است و C-27J نام دارد. این هواپیما نیز در بازار صادرات بسیار موفق عمل کرده و به آمریکا، یونان، پرو، مراکش، بلغارستان، چاد، استرالیا و مکزیک نیز صادر شده است.

Y-8

بدون هیچ شکی می توان Y-8 چینی را یکی از موفقترین تلاش های کشور چین در صنعت هواپیما سازی به حساب آورد. این هواپیمای ترابری میان وزن و برد متوسط که از An-12 ساخت شوروی سابق مشتق شده است امروزه حجم بسیار زیادی از وظایف را در ارتش چین به عهده داشته و در بازار صادراتی نیز موفق ظاهر شده است.

نقش هایی مثل ترابری، گشت دریایی، جنگ ضد زیردریایی، رادار هوابرد، سوخت رسانی هوایی، هواپیمای جمع آوری سیگنالها و شنود الکترونیک، ایستگاه پرنده رادیو و تلویزیونی و گونه مخصوص نقشه برداری از سطح زمین از جمله وظایفی است که توسط این هواپیمای چینی به اجرا در می آید.

Y-8 به 4 عدد موتور WJ-6 ملخی ساخت چین مجهز است و در نمونه ترابری می تواند تا 90 سرباز مسلح و یا 20 تن بار را حمل کند برد این هواپیما 5500 کیلومتر، سرعت آن در حدود 600 کیلومتر و ارتفاع پروازی آن 10 کیلومتر است. این هواپیما تاکنون به کشورهای پاکستان، میانمار ، ونزوئلا ، تانزانیا، سودان و فیلیپین نیز صادر شده است.

C-1

کاوازاکی C-1 هواپیمای ساخت ژاپن است که برای پاسخ به نیاز نیروی هوایی این کشور ساخته شد. این هواپیما اولین پرنده ترابری تاکتیکی ساخت ژاپن پس از پایان جنگ دوم جهانی بود که 31 فروند از آن به ارتش ژاپن تحویل داده شده است. این هواپیما از دو موتور جت ساخت شرکت پرات اند ویتنی که تحت لیسانس در ژاپن تولید شده است نیرو گرفته و می توان 64 نیروی نظامی و یا 11 تن بار را حمل کند. 

برد این هواپیما در زمان حمل ماکزیمم بار 1300 کیلومتر، سرعت آن 650 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع پروازی آن 11 کیلومتر است.

این هواپیما در ارتش ژاپن در نقش های دیگری مثل آموزش خدمه جنگ الکترونیک و همچنین بستر آزمایشی تجهیزات هواپایه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. ژاپن به دنبال آن است تا این هواپیما را با نمونه C-2 که آن هم ساخت کمپانی کاوازاکی بوده و برد بیشتری دارد جایگزین کند.

KC-390

و در نهایت آخرین پرنده ترابری تاکتیکی در لیست ما جدیدترین پرنده در این حوزه به حساب می آید که همین چند روز پیش اولین فروند از آن از خط تولید کارخانه Embraer برزیل خارج شد. KC-390 که یک جت ترابری میان وزن دو موتوره حساب می شود قرار است تا ستون فقرات ترابری نیروی هوایی ارتش برزیل را تشکیل دهد. 

کشورهای کلمبیا و پرتغال در نیز در توسعه این هواپیما نقش داشته و آن را خریداری می کنند و در کنار آنها شیلی نیز برای خرید این پرنده ترابری اعلام آمادگی کرده است.

این هواپیما که از دو موتور توربوفن مدل IAE V2500 ساخت یک کنسرسیوم مشترک نیرو می گیرد می تواند تا 23 تن بار یا 64 چترباز را تا حدود 2500 کیلومتر حمل کند. سرعت این هواپیما 850 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع پروازی آن نیز 10 کیلومتر می باشد.

 این هواپیما سنگین ترین پرنده ساخته شده تاکنون توسط این شرکت برزیلی به حساب می آید و قادر است زره پوش های نظامی را نیز با خود حمل کند. قیمت پایین تر نسبت به سی 130 و مشخصات پروازی بهتر این هواپیما بسیاری را از کارشناسان را به این نتیجه رسانده است که KC-390 در آینده جدی ترین رقیب سی 130 در بازار پرنده های ترابری تاکتیکی به شمار خواهد رفت.