رویکرد بدیع دانشمندان دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه پنسیلوانیا با هدف اصلاح یک پروتئین شیر برای اتصال آن با داروهای ضد ویروسی میتواند نوید بزرگی برای ارتقای درمانهای نوزادان و کودکان مبتلا به ایدز باشد.
با توجه به وجود حدود 3.4 میلیون کودک مبتلا به اچآیوی در جهان، این رویکرد میتواند بسیار حیاتی باشد. 9 تن از هر 10 کودک مبتلا به ایدز در کشورهای با منابع محدود جنوب صحرای آفریقا سکونت دارند که درمانهای موثر ضد ویروسی هنوز بطور گسترده در دسترس قرار ندارند. همچنین به باور کارشناسان پزشکی بینالمللی، کمتر از یک سوم کودکان مبتلا در جهان از داروهای ضد ویروسی برخوردار میشوند.
به گفته فدریکو هارته، دانشیار علوم غذایی و رهبر این پژوهش، آنچه درمان را پیچیدهتر کرده این است که کودکان نمیتوانند بیشتر داروهای ضد ویروسی را تحمل کنند. یکی از رایجترین داروهای ضدویروسی تجویزی برای درمان و جلوگیری از عفونت اچآیوی، داروی ریتوناویر است که از عوارض جانبی نامطلوب برخوردار است. این دارو بخوبی در مایعات حل نشده و بدطعم است. همچنین در زمان مواجهه با اسید معده ایجاد تعوع و اسهال میکند.
محققان برای حل این مشکلات، گروهی از پروتئینهای درون شیر گاو موسوم به کازئینها را بررسی کردند که یک توده کروی موسوم به میسلهای کازئین را تشکیل میدهند. این توده مسئول رنگ سفید شیر است.
میسلهای کازئین در شیر پستانداران، سیستمهای انتقال طبیعی اسید آمینهها و کلسیم از مادر به نوزاد هستند و محققان بر این باورند که میتوان از آنها برای انتقال مولکولهای ریتوناویر نیز بهره برد.
محققان در پژوهشهای خود دریافتند که قرار دادن شیر در معرض هموژنیزهسازی با فشار بسیار بالا باعث ارتقای ویژگیهای اتصال میسلهای کازئین میشود. آنها در پژوهش قبلی دریافته بودند که میسلهای کازئین میتوانند به ماده ضرمیکروبی تریکلوزان و ویتامین D متصل شوند.
شیر معموای با فشار 10 تا 15 مگاپاسکال هموژنیزه میشود. شیر مورد استفاده در این پژوهش با فشار بین 400 تا 500 مگاپاسکال هموژنیزه شد که منجر به جدا شدن میسل کازئین و بهبود کیفیت اتصال پروتئین برای متصل شدن به مولکولهای دارو شد.
محققان بر این باورند که در نتیجه این اتصال ارتقایافته مولکولها، میتوان شیرخشک حاوی داروی ریتوناویر را برای ارائه به کودکان تولید کرد که براحتی در آب حل میشود. در حل حاضر آنها در مرحله نهایی آزمایشات خود بر روی خوکها قرار دارند.
نتایج این پژوهش در مجله Pharmaceutical Research منتشر شده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.