تصویری رنگی از زحل که از فضا گرفته شده، قمرها و حلقه‌های این سیاره و همچنین زمین، ناهید و مریخ را برای نخستین بار به همراه یکدیگر به نمایش گذاشته است.

تیم تصویربرداری کاسینی 141 تصویر گرفته شده با زاویه باز را به منظور خلق این پانورامای جالب‌توجه پردازش کرده است.

این تصویر که در Newseum در واشنگتن رونمایی شده، 404 هزار و 880 مایل از سطح زحل و حلقه‌های درونی این سیستم را پوشش می‌دهد. این حلقه‌ها شامل حلقه E است که شاخص‌ترین حلقه این سیاره به شمار می‌آید.

گفته می‌شود مسافت بین زمین و ماه به راحتی در این حلقه جای می‌گیرد.

در این تصویر زمین مانند یک نقطه آبی شفاف در قسمت سمت راست پایین و ناهید نیز یک نقطه شفاف در بخش بالای سمت چپ زحل است. مریخ نیز به عنوان یک نقطه قرمز کمرنگ در قسمت بالا و در سمت چپ ناهید قابل‌مشاهده است.

تصویر ارائه‌شده طوری به نظر می‌رسد که گویی سیارات منظومه شمسی در ترتیب اشتباهی قرار گرفته‌اند، اما این صرفا خطای دید است.

در این تصویر هفت عدد از قمرهای زحل نیز رویت می‌شوند که از آن میان می‌توان به انسلدوس در سمت چپ تصویر اشاره کرد.

کاسینی حتی توده یخی قطب‌جنوب این قمر را گیر انداخته است. این ذرات یخ ریزی که حلقه E را تشکیل می‌دهد، ارائه می‌دهند.

حلقه E مانند هاله‌ای به دور زحل و حلقه‌های درونی است و در نوری که از پشت آن ساطع می‌شود، قابل‌مشاهده است.

شکل‌های موزائیک بخشی از برنامه کاسینی به نام «به سمت زحل دست تکان دهید» است که در تاریح 19 جولای مردم را برای یافتن زحل در آسمانشان و تکان دادن دست به سوی آن ترغیب می‌کرد.

دانشمندان با استفاده از رایانه‌هایی حلقه‌های زحل را بررسی می‌کنند تا به طور قابل‌توجهی مقایسه تصاویر را افزایش داده و رنگ‌ها را تغییر دهند و بتوانند ماده‌ای را که از مدارهای قمرهای ریزی مانند Anthe و Methone ساطع می‌شود، برای نخستین بار مشاهده کنند.

به ویژه، حلقه E الگوهایی را به نمایش می‌گذارد که اختلالاتی از جانب منابع مختلف مانند نور خورشید و جاذبه انسلدوس را منعکس می‌کنند.

کاسینی تصاویر زیادی از زمین نمی‌گیرد، زیرا خورشید به اندازه‌ای به این سیاره نزدیک است که نمای غیرمسدود به دتکتورهای حساس این فضاپیما آسیب می‌رساند.

مت هدمن، دانشمند حاضر در پروژه کاسینی از دانشگاه ایداهوی مسکو بر این باور است که "این موزائیک داده‌های با کیفیت‌ بالای قابل‌توجهی را در خصوص حلقه‌های زحل ارائه می‌دهد و تمامی انواع ساختارهایی را که ما به دنبال درک آن هستیم، آشکار سازی می‌کند.

این تیم علمی در انتظار فرصتی بود که خورشید از نقطه دید کاسینی به پشت زحل برود، تا سفینه بتواند این تصاویر را بگیرد.

این فرصت در 19 جولای فراهم شد، زمانی که کاسینی قادر به شکار تصویری از زمین و قمرهایش و این موزائیک چندتصویره و پانورامای سیاه و سفید از سیستم زحل بود.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی و مستقر در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالفیرنیا بر این باور است که "علاوه بر به نمایش‌گذاشتن زیبایی این سیاره حلقوی، داد‌ه‌هایی‌ از این دست درک ما را از تاریخ حلقه‌های کمرنگ احاطه‌کننده زحل و شیوه‌ای که در آن دیسک‌های اطراف این سیاره شگل گرفتند، ارتقا می‌دهد و این موضوع دانش ما را از چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی حول خورشید افزایش می‌دهد."

کاسینی در سال 1997 به فضا پرتاب شد و برای بیش از 9 سال است سیستم زحل را کنکاش می‌کند و تا سال 2017 به ماموریت خود ادامه خواهد داد.

یکی از ماموریت‌های این سامانه فضایی جمع‌آوری داده‌های علمی بیشتر، تصاویری از زحل، حلقه‌ها و همچنین قمرهای آن است.

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

مدارگردی کاسینی در اطراف زحل

تصویری از دریاچه‌های نزدیک قطب شمال تیتان (بزرگ‌ترین قمر زحل)